Οι επιστήμονες υγείας το γνωρίζουν αυτό και τους τελευταίους δύο μήνες κάνουν ότι μπορούν να για μας ενημερώσουμε και να μας διαφωτίσουν όσον αφορά τον κοροναϊό. 

Τι ξέρουμε για τον κοροναϊό:

Ξέρουμε τι είναι. Κατόρθωμα όχι και τόσο μικρό, καθώς σε σύγκριση με την αναγνώριση του HIV για τον οποίο χρειάστηκαν γύρω στα δύο χρόνια, το γονιδίωμα του SARS – Cov – 2 έγινε γνωστό σε μόλις 10 μέρες. Ακόμη, εντός ολίγων εβδομάδων έχουν δημοσιευθεί κάτι παραπάνω από 700 επιστημονικές μελέτες που αφορούν γενετική, πρόληψη, διάγνωση και θεραπεία του κοροναϊού. 

Ξέρουμε πώς εισέρχεται στα κύτταρά μας. 9 στους 10 έχουν ήπια συμπτώματα, ενώ η διαφορά με εκείνους που έχουν βαριά συμπτώματα κρίνεται σε έναν πολυμορφισμό στο γονίδιο ACE-2, που κωδικοποιεί τον υποδοχέα αγγειοτενσίνης ΙΙ, ο κυτταρικός “γάντζος”, στον οποίο μόλις αγκιστρωθεί ο ιός μπορεί πλέον να διαπεράσει και να διεισδύσει στα κύτταρα του ανθρώπου/ξενιστή. 

Ξέρουμε τα συμπτώματα. Αν νοσήσετε το πιθανότερο είναι να αντιμετωπίσετε ελαφρά συμπτώματα, όπως δέκατα (έως 38^οC), κόπωση και βήχα, αρχικά χωρίς φλέματα. Τα συμπτώματα είναι δυνατό να ξεκινούν έως και δύο εβδομάδες μετά την μόλυνση με μέσο χρόνο επώασης τις 5 ημέρες. 

Ξέρουμε ποιες είναι οι ευπαθείς ομάδες. Στις ηλικίες 60 έως 69,  η θνησιμότητα κυμαίνεται στα 3,6%, στις ηλικίες 70 έως 79, στο 8%, ενώ στους ανθρώπους άνω των 80, η θνησιμότητα πλησιάζει το 15%. Τα καρδιαγγειακά νοσήματα, όπως η καρδιακή ανεπάρκεια, και τα αναπνευστικά νοσήματα, όπως η χρόνια πνευμονοπάθεια, το κάπνισμα και τα άτομα με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), το άσθμα, η ανοσοκαταστολή σε άτομα με αυτοάνοσα νοσήματα και ο καρκίνος υπό χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία καθιστούν το άτομο ευάλωτο σε μολύνσεις και αυξάνουν τις πιθανότητες για την εμφάνιση βαριών συμπτωμάτων. 

Ξέρουμε να τον ανιχνεύουμε. Έχουν κατασκευαστεί εξειδικευμένα τεστ για εκείνους που έχουν συμπτώματα, ενώ κάποια άλλα βελτιωμένα δύναται από καιρό σε καιρό να γίνουν διαθέσιμα για όλο τον κόσμο. 

Ξέρουμε ανθρώπους που ανέρρωσαν. Η θνησιμότητα κάτω των 40 ετών είναι μόλις 0,2%, ενώ οι ασθενείς που ανέρρωσαν είναι σε αριθμό 13 φορές περισσότεροι από εκείνους που κατέληξαν. Τα παιδιά δε νοσούν, ενώ οι πιθανότητες να καταλήξει κάποιος από ένα τροχαίο ατύχημα είναι πολύ μεγαλύτερες. Ορισμένα φάρμακα δοκιμάζονται με επιτυχία όπως η χλωροκίνη, η ρεμδεσιβίρη και μονοκλωνικά αντισώματα. 

Ξέρουμε πώς να προφυλλαχτούμε. Με πληθώρα διαθέσιμων παρασκευασμάτων αντισηπτικών, σαπουνιών και διαθέσιμο για όλους νερό, η απολύμανση τόσο επιφανειών όσο και του σώματός μας είναι πλέον παιχνιδάκι. Όλοι οι άνθρωποι της τρίτης φάσης της ζωής καθώς και εκείνοι που αντιμετωπίζουν τα νοσήματα που αναφέρονται παραπάνω διατρέχουν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο και επομένως χρειάζονται τη μέγιστη προληπτική κοινωνική τους απομόνωση. 

Βέβαια, αυτές οι γνώσεις ΔΕΝ πρέπει να μας τρομοκρατούν και να μας κάνουν να νιώθουμε ότι ο παραμικρός πονοκέφαλος είναι η αρχή του τέλους ή να ερμηνεύουμε την δύσπνοια, λόγω των ρηχών αναπνοών που παίρνουμε (αν είμαστε αγχωμένοι) ως ένα ακόμη σύμπτωμα! Είναι μια περίοδος κατά την οποία θα πρέπει να αποδεχτούμε το “άγχος” ως κάτι φυσιολογικό, ενίοτε ως απάντηση του οργανισμού μας απέναντι σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζουμε. 

Είμαστε θετικοί απέναντι στο άγχος…

Δεν τρομάζουμε με την ταχυκαρδία μας, δεν νομίζουμε ότι κάτι κακό ή χειρότερο συμβαίνει μέσα μας επειδή τα έντερά μας έχουν κάποια κινητικότητα ή ο πονοκέφαλος ξαφνικά μετατρέπεται σε κάποια ημικρανία. Έχουμε πάντα υπόψη ότι η αρνητική στάση απέναντι στο άγχος μάς επιφορτίζει με περισσότερα σωματικά συμπτώματα… 

Είναι λοιπόν καιρός να αφήσουμε τον εαυτό μας να απαντήσει σε αυτά τα μέτρα και τις εξελίξεις της εποχής και να βιώσουμε όλη αυτήν την περίοδο με φιλικότητα και με υπομονή!